Flessenpostcolumn
Twee weken geleden werden we wakker in een andere wereld. Een oorlog in Europa, op nog geen twee dagen rijden. Een irrationele president die dreigende taal uitslaat en speculeert over inzet van kernwapens. Een leger dat een land binnenvalt en een democratisch gekozen leider wil afzetten. In deze korte tijd zijn er al meer dan twee miljoen mensen Oekraïne ontvlucht. Niemand weet hoelang deze oorlog gaat duren, we hopen allemaal dat het zo snel mogelijk voorbij is. Maar de voorspellingen zijn dat er 3 tot 7 miljoen mensen op de vlucht zullen slaan.
Waar buurlanden als Polen en Hongarije eerder de grenzen potdicht hielden voor vluchtelingen zijn deze nu, gelukkig, wijd opengezet. Ook in de rest van de EU is de gastvrijheid en steun voor Oekraïense vluchtelingen hartverwarmend. Ook hier wapperen Oekraïense vlaggen, gaan mensen de straat op om te protesteren, wordt geld gedoneerd, kamers aangeboden en hulpgoederen verzameld.
Ondertussen komen er steeds meer Oekraïners aan in Nederland. Vaak mensen die hier al familie, vrienden of een netwerk hebben. Anderen niet en ook zij moeten ergens verblijven. De aantallen Oekraïense vluchtelingen zullen zeker nog gaan toenemen. Het is dus niet voor niets dat via de veiligheidsregio’s gemeenten op heel korte termijn moeten voorzien in 2000 opvangplekken per regio. Het is niet overdreven te zeggen dat dit een enorme opgave is. Gezien de woningnood, en ook gezien de tekorten aan opvangplekken voor asielzoekers. Dit zijn tijden waarin wij als lokale politiek eensgezind aan de bak moeten om bij te dragen aan oplossingen. Waarin we creatief moeten nadenken en samenwerken aan een leefbare gemeenschap voor alle inwoners, inclusief degenen die onze tijdelijke bescherming nodig hebben.
We moeten hierbij realistisch zijn. De ervaringen uit eerdere vluchtelingensituaties, zoals voormalig Joegoslavië, Afghanistan en Syrië, leren ons dat dit niet zomaar voorbij is. ‘Tijdelijk’ kan zomaar best even duren en daarmee is een langere termijn aanpak noodzakelijk. Opvang van Oekraïners betekent dan niet alleen een dak boven het hoofd, maar ook een fatsoenlijk dak. Kinderen moeten naar school, en als mensen wat zijn bijgekomen van alles wat ze hebben meegemaakt, is werk of op zijn minst een dagbesteding vaak heel welkom. Het leren van de taal, wegwijs worden in de bureaucratie en integreren in de lokale buurt: dat zijn allemaal zaken die voor henzelf en ons als inwoners van Alkmaar belangrijk zijn. De PvdA Alkmaar vindt dat de gemeente niet alleen basisopvang maar ook alle andere voorzieningen zorgvuldig moet regelen. Ervaring leert ook dat al dat draagvlak en die gastvrijheid nu, ook weer kan verdwijnen als er onvoldoende oog en inzet is voor die langere termijn.
Goede opvang blijft daarnaast ook nodig voor (andere) vluchtelingen en asielzoekers. De bereidheid van veel gemeenten om nu opvang te regelen voor Oekraïners staat in schril contrast met het moeizame traject om meer asielopvangplekken te regelen. Ook in Alkmaar. We roepen nog maar even de raadsdiscussie over het oude belastingkantoor in herinnering. Ja, dit zijn Europeanen en ze vallen (deels) in een ander juridisch vakje. En ja, dit keer zijn wij ‘de regio van herkomst.’ En ja, we voelen zelf ook meer de dreiging en impact van het conflict. Dus dat we bijdragen als gemeente staat buiten kijf. Maar laten we er wel bij stilstaan dat het uiteindelijk allemaal gaat om mensen die vluchten voor oorlog en geweld, of het nu bommen zijn op Kiev of op Kabul. Laten we daar geen onderscheid in maken. De PvdA Alkmaar doet dat in ieder geval niet. En daarom blijft onze eerder gevraagde toekomstvisie op asielopvang in onze regio broodnodig. En hebben wij ook gewoon weer in ons verkiezingsprogramma staan dat wat ons betreft een grote gemeente als Alkmaar de verantwoordelijkheid heeft om een AZC te huisvesten. Hopelijk kunnen we daar direct na de verkiezingen mee aan de slag.
Myrthe Wijnkoop lijst 4 plaats 5
